Wanneer het coalitieakkoord er is…
Dan begint pas het echte werk. Hoe kunnen teams ervoor zorgen dat ze steeds blijven werken vanuit de bedoeling, terwijl ze tegelijkertijd blijven aansluiten bij de leefwereld van inwoners, en niet verstrikt raken in de systeemwereld?
Voor wie doen we het ook alweer?
Werken en dus prioriteren vanuit de bedoeling gaat over doordringen tot de leefwereld en niet blijven hangen in de systeemwereld. Dit onderscheid kennen we van Wouter Hart (Verdraaide Organisaties, Anders Vasthouden). Als je de bedoeling centraal wilt stellen, zul je harde noten moeten kraken als het gaat om vragen als:
- Wat vinden we nu echt van belang en om wiens belang gaat het hier?
- Wie heeft er last van als we niets doen, wat gebeurt er dan?
- Wat is de impact van ons werk, is dat de beoogde impact of moeten we onze aanpak verleggen?
Prioriteren is afwegen
Moeilijk zat! Deze modellen kunnen daarbij helpen, want prioriteren heeft alles te maken met het afwegen van niet zelden tegenstrijdige belangen:
- De Eisenhouwer matrix die ons het onderscheid tussen urgentie en belang laat zien
Eisenhower Matrix
- De Bulk & Gedonder matrix die ons leert kijken naar bereik (hoe veel mensen hebben er last van als die niet gebeurt) en belang (wat gaat er mis als het niet gebeurt?)
- RICE (Reach x Impact x Confidence)/Effort: een formule waar de maximale opbrengst van onze inzet komt uitrollen.
Dus altijd multidisciplinair én met bestuurder én inwoner
Om belangen goed af te kunnen wegen, voer je je gesprek over prioritering over de grenzen van je eigen discipline heen. Zo heeft een beleidsadviseur iets aan de inzichten van de communicatieadviseur en andersom. Geef plek aan de impact die bestuurder voor ogen heeft. Wat bedoelde hij/zij met haar armoedebeleid? En hoe betrek je de inwoner waar het over gaat? Het gaat immers om hun belang. Je kunt inwoners uitnodigen bij een overleg, zelf op bezoek gaan en ook persona’s en klantreizen helpen. We zullen nooit de leefwereld van iedere inwoner kennen, maar dat wil niet zeggen dat het niet zinnig is om je er af en toe in onder te dompelen als er keuzes gemaakt moeten worden.
Niet één keer, maar telkens weer
De tijd dat we aan het begin van een project alles uit konden stippelen, is ver voorbij. Elke dag zijn mensen met elkaar in de weer, geven ze aan wat ze van zaken vinden en willen ze invloed hebben. Dit maakt dat je telkens weer in gesprek moet, met elkaar, met inbreng van de stem van de mensen voor wie je het doet. Wendbaar en flexibel. Agile dus.
Dank
Dank Lena, voor het tegenlezen en je aanvullingen!
Lees ook
